“ศาลานที ทองศิริ” หรือที่ตั้งของ “เซียนแปะโรงสี” หรือที่ทุกคนเรียกสั้นๆ ว่า “เซียนแปะ” จุดหมายปลายทางของ “หญิงใบ้” ในงวดนี้ 16 กันยายน 2563 ที่จะพาทุกคนไปขอโชคลาภ ไปหาเลขเด็ดที่นี่ ด้วยชื่อเสียงอันโด่งดังของเซียนแปะ ทำให้ทุกคนหลั่งไหลเดินทางไปกราบไหว้อย่างไม่ขาดสาย แม้วันที่ไปจะเป็นวันธรรมดาก็ตาม ที่นี่การเดินทางมาขอพรและกราบไหว้เรียบง่ายมากๆ ไม่ต้องบนบาน เอาของมาถวาย หรือทำอะไรให้ยุ่งยาก แค่ตั้งจิตตั้งใจมา แล้วขอกับ “เซียนแปะ” เมื่อสำเร็จก็มาไหว้ และขอพรกับท่านใหม่ ซึ่งก็เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของเซียนแปะ และลูกหลานที่ดูแลศาลาแห่งนี้ เราไปรู้จักเซียนแปะให้มากขึ้น ผ่านประวัติที่ลูกหลานได้ทำและติดไว้ที่ศาลาดังกล่าวพร้อมๆ กัน

มาจากเมืองจีนตั้งแต่ 10 ขวบ

นายกิมเคย แซ่โง้ว เกิดที่ประเทศจีน หมู่บ้านเฮียลี่ หรือโจ่ยเกาเฮีย ต.โจ่ยเกา อ.เท่งไฮ้ ได้เข้ามาประเทศไทยกับพี่ชาย ตั้งแต่เด็กอายุประมาณ 10 ปี เมื่อเติบโตพอที่จะประกอบอาชีพได้ ก็ได้รับจ้างทั่วไป ทำงานอยู่ที่โรงสีบางโพธิ์ใต้ ซึ่งปัจจุบันเป็นตำบลบางเดื่อ จังหวัดปทุมธานี

ผันตัวเองเป็นพ่อค้าข้าว

ด้วยความขยันขันแข็ง เก็บออมเงินได้ประมาณหนึ่ง จึงผันตัวเองมาเป็นพ่อค้าข้าว ส่งตามโรงสีต่างๆ และได้เป็นหุ้นส่วนกับโรงสีบางโพธิ์ใต้ จนกระทั่งอายุประมาณ 22 ปี นายเหม่งจกและนางกุหลาบ เอี่ยมเข่ง เจ้าของโรงสี ปัจจุบันเป็นตำบลบ้างฉาง จังหวัดปทุมธานี เล็งเห็นถึงความวิริยะ อุตสาหะ ขยันขันแข็ง จึงได้ทาบทามให้แต่งงานกับนางนวลศรี เอี่ยมเข่ง ซึ่งเป้นบุตรสาว จนมีบุตรธิดารวม 10 คน

จนเป็นเจ้าของโรงสี

หลังจากนั้นได้มีการแยกหุ้นแบ่งเงินกัน นายกิมเคยได้เงินมา 100,000 บาท จึงซื้อเครื่องทำโรงสีมา พร้อมทั้งย้ายมาประกอบกิจการโรงสีของตนเอง ที่ปากคลองเชียงราก ซึ่งตั้งอยู่วัดบางกะดี ตรงข้ามกับวัดศาลเจ้า โดยใช้ชื่อว่า “โรงสีไฟทองศิริ” และได้โอนสัญชาติมาเป็นคนไทย พร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเป็น “นายนที ทองศิริ” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คนทั่วไปขนานนามท่านว่า เถ้าแก่กิมเคย หรือแปะกิมเคย

ชอบหมากพลู

แม้ว่าท่านจะเป็นคนจีนดั้งเดิม แต่ท่านก็ชอบหมากพลู เช่นคนไทยสมัยนั้น ในยุคนั้นบริเวณหน้าศาลเจ้าแม่น้ำเจ้าพระยา มีกระแสน้ำเชี่ยว และเป็นวังวน มีศาลเจ้าไม้เล็กๆ อยู่ ตามประวัติศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า ซึ่งชาวบ้านเรียก “ศาลเจ้าพ่อปู่” แต่ชาวจีนจะเรียกว่า “ปึงเถ่ากงม่า” เมื่อท่านมีเวลา จะมาบูรณะและคลุกคลีอยู่ที่ศาลเจ้าเป็นประจำ เนื่องจากท่านเป็นคนชอบช่วยเหลือคน ชอบทักทาย และชี้แนะให้ทุกคนประกอบแต่ความดี จึงเป็นที่ศรัทธาของคนทั่วไป

บูรณะศาลเจ้าไม้เล็กๆ

ในช่วงนั้นการคมนาคมยังไม่สะดวก ส่วนใหญ่การเดินทางจะเป็นทางน้ำ การบูรณะศาลเจ้าจึงเป็นไปด้วยความยากลำบาก แต่ท่านก็ดำเนินการอย่างไม่หยุดหย่อน และได้ใช้การพายเรือไปช่วยเหลือผู้คนตามสถานที่ต่างๆ จึงมีผู้มีจิตศรัทธาช่วยท่าน ให้สามารถบูรณะศาลเจ้าจากเดิม ที่เคยเป็นศาลเจ้าไม้ริมน้ำเล็กๆ มาเป็นศาลเจ้าที่เป็นเรือนไม้ขนาดใหญ่